- Σπέρα σας παιδιά - Βρε, καλώς την κοπέλα μας
- Ρε κάπελα, φέρε μισή - Αμέσως κι έφτασε
- Ου ρε μπεκρού, μα πάλι σούρα απόψε;
- Αχ, έχεις δίκαιο, ρε κόσμε, γιατί δεν ξέρεις
- Τράβα λοιπόν, παιδί μου, κανένα και ότι γίνει.

Τι έχεις κόσμε και γκρινιάζεις, γιατί πίνω με πειράζεις,
άδικα με κατακρίνεις, αχ και ήσυχη δε με αφήνεις.
Άδικα την κατακρίνεις, βρε κι ήσυχη δεν την αφήνεις.

- Γεια σου Γεωργία παιδί μου, τράβα κανένα κι ότι γίνει.
- Τι να κάνω ρε Σαμιωτάκη, έτσι είν' ο κόσμος.
- Δως του λοιπόν.

Βρε κοσμάκη, πρώτα-πρώτα, γιατί πίνω έλα ρώτα,
Βρε, δε θέλω να μεθύσω, δεν το πίνω να γλεντήσω.
Βρε δε θέλει να μεθύσει, δεν το πίνει να γλεντήσει.

Το ρημάδι κι αν το πίνω κι ότι έχω κι αν το δίνω,
θέλω λίγο να ξενιάσω, αχ, τον καημό μου να ξεχάσω.
Βρε, θέλει λίγο να ξενιάσει, αχ, τον καημό της να ξεχάσει.

- Όπα! - Μπεκρού!

Ένα ντέρτι και μεράκι έχω, βρε, κακέ κοσμάκη,
μ' άφησε και μ' άλλην πάει, αχ, τι θα γίνω δε ρωτάει.
Την άφησε και μ' άλλη πάει, αχ, τι θα γίνει δε ρωτάει.

- Τράβα - - Καλέ τι λέτε.