Φως, φως, φως στον Άδη, είδα τον Αριστοφάνη,
δίπλα σε μια υψικάμινο πότιζε ένα κυκλάμινο.
Και τον ρωτάω αν μπορεί με δυο λογάκια να μας πει,
για τα δικά μας και μου λέει και μου λέει και μου λέει.

Άκου λοιπόν καράβλαχε
και του Πάνα γερό καρφί
ξέρω ποιοι τρώνε, ξέρω ποιοι πίνουν,
ξέρεις θαρρώ κι εσύ.

Δράμα και τότε, δράμα και τώρα
κοίτα να μη σε πάρει η μπόρα.
Εύηχος βήχας, φίρμα ο τρίχας
λίγα τ’ αηδόνια, πολλά τριζόνια.
και ελληνοφανή.

Φως, φως, φως στον Άδη, είδα τον Αριστοφάνη,
δίπλα σε μια υψικάμινο πότιζε ένα κυκλάμινο.
Και τον ρωτάω αν μπορεί με δυο λογάκια να μας πει,
για τα δικά μας και μου λέει και μου λέει και μου λέει.

Εμένα πάντως τίποτε από αυτά
δεν με ανησυχεί,
κάτι θα μείνει, κάτι θα γίνει
γράψε αν θες κι εσύ

Γράψε στο δίσκο, γράψε στον τύπο
βγες στην τιβί και ρίξε ένα ήχο.
Το θέμα είναι ποιος θα τ’ αντέξει
και ο κοσμάκης τι να διαλέξει,
πάει τον ζαλίσατε.

Φως, φως, φως στον Άδη, είδα τον Αριστοφάνη,
δίπλα σε μια υψικάμινο πότιζε ένα κυκλάμινο.
Και τον ρωτάω αν μπορεί με δυο λογάκια να μας πει,
για τα δικά μας και μου λέει και μου λέει και μου λέει.

Εκείνος ο Διονύσης
πολύ μας κάνει τον πονηρό
πάνω σε μια φλογέρα
τα γράφει όλα τόσο καιρό.

Με τόσους γλόμπους, τόσα φανάρια
φοράει γυαλιά, πατάει και σε χνάρια
και βρήκε εμένα για να μαδήσει
χάθηκε ο κόσμος να τραγουδήσει
για την καλύβα του.

Φως, φως, φως στον Άδη, είδα τον Αριστοφάνη,
δίπλα σε μια υψικάμινο πότιζε ένα κυκλάμινο.
Και τον ρωτάω αν μπορεί με δυο λογάκια να μας πει,
για τα δικά του και μου λέει και μου λέει και μου λέει.

Έχω θεό και φίλο μου
το Διόνυσο τον μπεκρή,
γράφουμε και μεθάμε μαζί,
χαιρόμαστε τη ζωή.

Κρατάει ο Πάνας τσίλιες πιο πέρα
χαϊδολογώντας μία φλογέρα
και ο Απόλλων που δεν τη βρίσκει
βροντάει τη λύρα του και μας βρίζει
μα δεν ακούγεται.

Φως, φως, φως στον Άδη.