-Άντε ρε το μαλώνω, το μαλώνω …
-Ρε καλώς τον Λινάτσα, που ήσουνα, ρε, τόσο καιρό
-Παραχείμαζα όλο το καλοκαίρι στη Σαντορίνη
-Γιατί
-Εξουρία τζάμπα και βερεσέ μωρέ
-Μα δεν μπορεί να σε στείλαν εξορία τζάμπα, κάποιον θα πείραξες
-Εγώ ρε να πειράξω άνθρωπο, αφού έχω βάλει στα πατούμενα μου
κουδουνάκια ν' ακούνε τα μερμήγκια και ν' αλαργεύονται
να μην πατήσω κανένα. Αλλά, ρε φιλε, δε με χωνεύουνε,
με κυνηγάνε σαν λυσασμένο κουνέλι, βρε
-Παραπονιαρικό μου
-Ναι ρε παραπονιέμαι και χτυπιέμαι
για την αδικία που βασιλεύει στην κενωνία

Η κρίση με κατάντησε και πούλαγα λεμόνια
κι απ' τις φωνές μου πόνεσαν ρε φίλε τα πλεμόνια.
Δουλεύεις βρε σαν είλωτας να θρέψεις τα παιδιά σου
και ξάφνου ένας πόλισμαν σου λέει την άδειά σου.

-Γιατί είμαι ρε υπαίθριος οδοντογιατρός ρε για να σου δώσω αδεία.
Ζοχαδιάζεται και με βουτάει από τον γιακά, εγώ αντιστέκομαι,
φτάνει η υπόθεση πλημμέλημα κι έτσι με στείλαν
να πάρω τον αέρα μου

Ζωή είν' αυτή ή βάσανο, βαρέθηκα μα τον σταυρό,
ρε παιδιά, ό,τι κι αν κάνω, τον μπελά μου θε να βρω.

Γιατί άλλοι βρε χιλιάρικα να χάνουν στη ρουλέτα
κι άλλοι να σκάνε μηχανή και χτένι στην πασέντα
και άλλοι εις τον μπακαρά να κλέβουνε τα εννιάρια
και μένανε με βρήκανε που κόλλησα τα ζάρια.

-Καταλαβαίνεις λοιπόν απάνω στην παρεξήγηση
οι μάγκες ζοχαδιαστήκανε, ζητάγανε τις μπακίρες τους.
Άστα αδερφέ μου και η συνέχεια επί της οθόνης

Ζωή είν' αυτή ή βάσανο, βαρέθηκα μα τον σταυρό,
ρε παιδιά, ό,τι κι αν κάνω, τον μπελά μου θε να βρω.

Πολλοί, βρε τρών' κοτόπουλα και ψάρια στη Γλυφάδα
και μένα απ' τον ξελίγωμα μου έρχεται ζαλάδα.
Και άλλοι σου πίνουν τσέρι, μπράντ, ουίσκι και σαμπάνια
κι εγώ το φουκαριάρικο ταράζω τα βιδάνια.
Κι ύστερα μου λες να μην παραπονιέμαι.
Ζωή είν' αυτή ή βάσανο, βαρέθηκα μα τον σταυρό,
ρε παιδιά, ό,τι κι αν κάνω, τον μπελά μου θε να βρω.