Φύγε λοιπόν,
φύγε για πάντα από μένα
πάρε μαζί σου
τα νεκρά μας τα φιλιά.

Πάρε δυο δάκρυα μου
και παγωμένα
πάρε τη σκόνη
από τα γκρίζα μου μαλλιά.

Φύγε λοιπόν,
φύγε εγώ δεν σε κρατάω
μα όπου πας
με τα τραγούδια μου θα ζεις.

Μ’ αυτά εγώ
θα σ’ εκδικούμαι κι ας πονάω
μες στη ρουτίνα
της ζωής μας της πεζής.