Ο ήλιος τη ξεγέλασε
και της αυγής τ’ αγέρι
κι η νεραντζούλα πίστεψε
πως ήρθε καλοκαίρι.

Τη ξεγέλασε ο Μάρτης,
αχ Απρίλη πότε να ‘ρθεις.
Αχ Απρίλη μου πότε να ‘ρθεις.
τη ξεγέλασε ο Μάρτης.

Και πριν την ώρα γιόμισαν
από ανθούς τα κλώνια
και μοσχομύρισε η αυλή
προτού χαθούν τα χιόνια.

Τη ξεγέλασε ο Μάρτης,
αχ Απρίλη πότε να ‘ρθεις.
Αχ Απρίλη μου πότε θα ‘ρθεις.
τη ξεγέλασε ο Μάρτης.

Ας ήταν νεραντζούλα μου
βοριάς να μην ξεσπάζει
και σου μαράνει τους ανθούς
και τα κλαριά σου σπάσει.

Τη ξεγέλασε ο Μάρτης,
αχ Απρίλη πότε να ‘ρθεις.
Αχ Απρίλη μου πότε να ‘ρθεις.
είπε ψέματα ο Μάρτης.