Άκου νύχτα, αυτοί οι δρόμοι που φέγγεις δεν γύρισαν πίσω
Ούτε βρήκα τις αθώες μου λέξεις και έμεινα στα υπόγεια
Άκου νύχτα, με παρούσα εσένα έχανα τις αγάπες
Με παρούσα εσένα ειπώθηκαν τα πιο μεγάλα λόγια

Σε άκουσα, σε ένιωσα, σε πίστεψα για πάντα
Και έσβησα τα πλάνα
Κι η πιο μικρή πανσέληνος σ’αγάπησε για πάντα
Σαν κουρασμένη μπάντα

Σε ποια γυναίκα είχες πει πως εκεί που τελειώνει η αγάπη
Θα την πάρει ένα πλοίο να την πάει στο πουθενά
Και ποια μάτια μου φόβισες που περίμενα να τα συναντήσω
Νύχτα, φέρτην εδώ να της πω τα πιο δικά μου μυστικά