Δίπλωσε ο χρόνος τα φτερά του
κι έγινε ο κόσμος μια σταλιά,
κάποιος ανοίγει την καρδιά του
μα η αγάπη προσπερνά.

Στήσαν χορό μες στο μυαλό μου
όλου του κόσμου οι στεναγμοί,
δεν ήταν τ’ όνειρο δικό μου
μα του φονιά και του ληστή.

Είναι η ζωή ζωγραφισμένη
σαν παραμύθι παιδικό
κι από την πόρτα έξω προσμένει
σαν δράκος κάθε ριζικό.