Όταν οι πάγοι λιώσουνε
στις Άνδεις και στην Κρήτη,
τότε στον κόσμο θα λαλεί
ένα μικρό σπουργίτι.

Σαν τον Οδυσσέα Ανδρούτσο
έμπαινε ρε Νίκο Γιούτσο
και μπε και μπε και μπε, μπε, μπε
έμπαινε Καρεμπέ.

Και μπε και μπε και μπε, μπε, μπε
τότε στον κόσμο θα λαλεί,
έμπαινε Καρεμπέ.

Σ’ αυτό τον κόσμο άμα δεις
το λίγο φως να σβήνει,
θα ‘ρθει ένα πιο μεγάλο φως
να σώσει την Παλλήνη.

Όπως το καρφί στο χέρι
έμπαινε ρε Γιώργο Σιδέρη
και μπε και μπε και μπε, μπε, μπε
έμπαινε Καρεμπέ.

Και μπε και μπε και μπε, μπε, μπε
θα ‘ρθει ένα πιο μεγάλο φως,
έμπαινε Καρεμπέ.

Κι αν θα ‘ρθουν κι άλλα δάκρυα
και γίνουνε ποτάμια,
εμείς θα πάμε στις ακτές
να γίνουμε καλάμια.

Σαν τον Οδυσσέα Ανδρούτσο
έμπαινε ρε Νίκο Γιούτσο
και μπε και μπε και μπε, μπε, μπε
έμπαινε Καρεμπέ.

Και μπε και μπε και μπε, μπε, μπε
εμείς θα πάμε στις ακτές,
έμπαινε Καρεμπέ.

Και μπε και μπε και μπε, μπε, μπε
θα ‘ρθει ένα πιο μεγάλο φως,
έμπαινε Καρεμπέ.