Πάνω στον Ταϋγετο
ψηλά στην Πυραμίδα
ανέβηκα μια χαραυγή
κι όλο τον κόσμο είδα.

Είδα να λούζονται στο φως
τα πέλαγα του χρόνου
λουσμένα με τ' αρώματα
της μέντας και του δυόσμου .

Κι όπως στεκόμουνα θνητός
επάνω από τα νέφη
είδα τη ροδοδάκτυλη
του Ομήρου
να μου γνέφει..

Κι ακούγονταν από ζερβά
του αγιασμένου χώρου
τα λόγια τα δοξαστικά
του γέρου Νικηφόρου .

Σαν να ' βγαινε απ΄' τη σπηλιά
με θαρρετή γαλήνη
το καρδιοχτύπι το στερνό
άκουσα του Λιαντίνη .