Όσα λιμάνια έσβησες απ’ τους παλιούς τους χάρτες,
σαν τα τσιγάρα τα ‘σβησες να μην τα βρει κανείς.
Και κάποτε ζωγράφισες αρχαίους Αργοναύτες
δήθεν πως ζεις μια υποταγή και σ’ όλα συμφωνείς.

Μα έγινε μια ανατροπή σαν είδες μια ταινία.
και κάτι αναγνώρισες να παίζουν δυο πανί.
Κάτι βαθύ και άπιαστο, κάτι σαν λιτανεία
που ήταν η σκοτωμένη σου και άσωτη ζωή.

Και βγήκες έξω στο διάλειμμα και ήθελες να καπνίσεις
κι οι θεατές σε γνώρισαν και σου ‘διναν ευχές.
Παίζαν κομπάρσοι δίπλα σου και μοιάζαν μ’ αναμνήσεις
από τους κόσμους που έφυγαν σε άλλες εποχές.

Με μια βαλίτσα έτρεχες να πας στις επαρχίες
να ‘βρεις κι εσύ μιαν αγκαλιά κι εκεί να ξεχαστείς.
Κι άρχιζες και ζωγράφιζες αρχαίες ναυμαχίες
σαν Αργοναύτης στη σκηνή και πρωταγωνιστής.

Όσα λιμάνια έσβησες απ’ τους παλιούς τους χάρτες,
σαν τα τσιγάρα τα ‘σβησες να μην τα βρει κανείς.
Και κάποτε ζωγράφισες αρχαίους Αργοναύτες
δήθεν πως ζεις μια υποταγή και σ’ όλα συμφωνείς.