Νύχτα χαρακώνει τη νύχτα
κάποιου τρένου η σφυρίχτρα
και του κόσμου η βοή
στάζει το παράπονο στάζει
και τους δυο μας χαράζει
με σπασμένο γυαλί

Τα ωραία μας χρόνια και οι όμορφες μέρες
μας γαζώνουν σαν σφαίρες σ’ έναν τοίχο μπροστά
νύχτα θα ξανάρθει η νύχτα
και του τρένου η σφυρίχτρα θα μας βρει χωριστά

Πίκρα πόση ήπιαμε πίκρα
ούτε εγώ δεν το βρήκα
ούτε εσύ δεν το λες
βρέχει μεσ’ στα μάτια σου βρέχει
κι η καρδιά δεν αντέχει να σε βλέπει να κλαις