Στην καταιγίδα σου είμαι μια στάλα βροχής
κρυμμένο ρούχο που ποτέ δεν φόρεσες.
Για σένα είμαι ένας τρόπος φυγής
κι ότι αισθάνομαι εσύ το αγνόησες.

Κι αναρωτιέμαι κι αναρωτιέμαι
τι θέλω δίπλα σου και δεν σ’ αρνιέμαι.
Κι αναρωτιέμαι κι αναρωτιέμαι
τι θέλω δίπλα σου και δεν σ’ αρνιέμαι.
Κι αναρωτιέμαι κι αναρωτιέμαι.

Στην απουσία μου μένεις αδιάφορη
σαν επιβάτης ζω στην καρδιά ου
Η παρουσία μου σου είναι παράφορη
σαν εφιάλτης μες στα όνειρα σου

Κι αναρωτιέμαι κι αναρωτιέμαι
τι θέλω δίπλα σου και δεν σ’ αρνιέμαι.
Κι αναρωτιέμαι κι αναρωτιέμαι
τι θέλω δίπλα σου και δεν σ’ αρνιέμαι.
Κι αναρωτιέμαι κι αναρωτιέμαι.