Μέσα στα βαθιά μας πέταξες
με μια πέτρα στο λαιμό,
μέσα στη φωτιά σου έκαψες
όνειρα που κτίζαμε σωρό.

Κι από ψηλά μας κοίταζες
γελούσες και μας πείραζες,
εσύ που δε λογάριαζες ποτέ σου.
το γέλιο μας το έκλεβες
για γούστο σου μας παίδευες
βαρέθηκα ζωή τις συμφορές σου.

Έτσι και αλλιώς μας πούλησες
τζαναμπέτισσα ζωή
πενταροφονιάδες διάλεξες
και σ’ αυτούς τ’ ακούμπησες τρελή.

Κι από ψηλά μας κοίταζες
γελούσες και μας πείραζες,
εσύ που δε λογάριαζες ποτέ σου.
το γέλιο μας το έκλεβες
για γούστο σου μας παίδευες
βαρέθηκα ζωή τις συμφορές σου.