Ρε, όποιος στην καρδιά
μαράζι αγάπης έχει και φωτιά,
μέσ' στου χασίς τη ζάλη
κάποια θα βρει λησμονιά.

Με πλάνα όνειρα τον νου του μεθά
και λάγνες 'πιθυμιές
και στο τρελό μεθύσι
γλυκές περνούν στιγμές.

Πλαστή χαρά παντού κερνώ,
πίκρες, μεράκια λησμονώ,
σε μαραμένα στήθια,
με όνειρο παραμύθια.

Με τον λουλά θα με τραβά,
στη ζάλη του παραμιλά,
της ζωής τη σκληρή απονιά,
την ξεχνώ στου χασίς τη συντροφιά.