Μια Κυριακή μες στη βροχή
πήρα τους δρόμους να βρεθώ πάλι κοντά σου.
Μια Κυριακή σωστή γιορτή
μου είπες άσε με να ζω στα όνειρα σου.

Μα είναι κάτι ώρες, ώρες-ώρες
που θυμίζουν μπόρες, κατηφόρες.
Φέρνουν κάτι μέρες, στην καρδιά μου σφαίρες
νύχτες που ματώνουν και δεν ξημερώνουν.

Άδεια η ζωή μου κι έξω στην αυλή μου
τα πουκάμισα σου μόνα τους στεγνώνουν.
Άδεια η ζωή μου κι έξω στην αυλή μου
τώρα τα όνειρα μου χώρια σου κρυώνουν.

Μια Κυριακή τρεις το πρωί
βρεγμένα ρούχα μου ‘χες δώσει να απλώσω.
Μια Κυριακή νύχτα κι αυτή
στην αγκαλιά σου είπα θέλω να στεγνώσω.

Μα είναι κάτι ώρες, ώρες-ώρες
που θυμίζουν μπόρες, κατηφόρες.
Φέρνουν κάτι μέρες, στην καρδιά μου σφαίρες
νύχτες που ματώνουν και δεν ξημερώνουν.

Άδεια η ζωή μου κι έξω στην αυλή μου
τα πουκάμισα σου μόνα τους στεγνώνουν.
Άδεια η ζωή μου κι έξω στην αυλή μου
τώρα τα όνειρα μου χώρια σου κρυώνουν.