Άγιος Μηνάς μου μήνυσε μ’ ενός κεριού τη λάμψη
να την προσέχω τη φωθιά τσ’ αγάπης μη με κάψει
Να την προσέχω τη φωθιά που μου ‘χεις αναμμένη
μα ’γώ θα κάμω τάξιμο μικρή μου χαϊδεμένη
Να μην αφήσω μια στιγμή ο αέρας να τη σβήσει
τη φλόγα από τα χείλη σου που ‘χω γλυκοφιλήσει
σαν το κερί τσ’ Ανάστασης που δεν το σβήνει ο αέρας
και σαν τσ’ αχτίνες της αυγής στο χάραμα τση μέρας
Ευαγγελίστρια Παναγιά κι ήντα ‘ναι η ομορφιά τζη
ποιος άγγελος την χτένισε κι έπλεξε τα μαλλιά τζη
στου παραδείσου την αυλή θαρρώ πως δεν υπάρχει
άγγελος που την ομορφιά την-ε δική τζη να’χει
Πλανεύει ‘με καθημερινή πλανεύει ‘με και σχόλη
τάξε πως τη στολίσανε οι δώδεκα Αποστόλοι
Θα πάω ν’ ανάψω ένα κερί σε Μέγα μοναστήρι
τα κάλλη του προσώπου σου ο χρόνος μην τα φθείρει
Η ομορφιά τσ’ αγάπης μας σ’ ούλο τον κόσμο απλώνει
ως κι αν περνούνε οι καιροί ως κι αν διαβαίνουν οι χρόνοι.