Ένα σπίτι άνω κάτω ρημαγμένο
με τσιγάρα και μπουκάλια αδειανά
και στο πάτωμα με βρήκανε πεσμένο
τα χαράματα με άδεια αγκαλιά.

Έτσι το ‘θελες
να γίνει το δικό σου,
ένα σπίτι ρημαγμένο
απ’ τον καημό σου.

Μένα με νοιάζει και με πειράζει
χωρίς εσένα η ζωή μου πως αλλάζει
και πως να ζήσω να συνηθίσω
την απουσία σου που τώρα με τρομάζει.

Ένα σπίτι που θα μείνει παγωμένο
δίχως όνειρα, αγάπη, ζεστασιά,
στη δουλειά με τι κουράγιο θα πηγαίνω.
και τα βράδια ποια θα έχω συντροφιά.

Έτσι το ‘θελες
να γίνει το δικό σου,
ένα σπίτι ρημαγμένο
απ’ τον καημό σου.

Μένα με νοιάζει και με πειράζει
χωρίς εσένα η ζωή μου πως αλλάζει
και πως να ζήσω να συνηθίσω
την απουσία σου που τώρα με τρομάζει.