Είναι η ζωή μου η πικρή
ερείπια γεμάτη,
εβδομάδα χωρίς Κυριακή
γωνιά χωρίς κρεβάτι.

Στη μοναξιά μου αργοπεθαίνω
χωρίς κανένανε να περιμένω,
αφού κι εκείνη που ‘χα πιστέψει
με την καρδιά μου βρήκε να παίξει.

Στις παγερές μου τις βραδιές
με καίει η απορία,
γιατί οι όμορφες καρδιές
να ζουν στην τιμωρία.

Στη μοναξιά μου αργοπεθαίνω
χωρίς κανένανε να περιμένω,
αφού κι εκείνη που ‘χα πιστέψει
με την καρδιά μου βρήκε να παίξει.