Του κόψανε την άδεια του Αντώνη
Χριστούγεννα απ’ το σπίτι του μακριά,
δεν θα πλαγιάσει στ’ άσπρο του σεντόνι
την άγια νύχτα θα ‘ναι στη σκοπιά.

Η μάνα στο χωρίο θα περιμένει
μονάχη στο κατώφλι σκεφτική,
και θα ‘χει τη φωτιά της αναμμένη
τ’ αγόρι της να ‘ρθει να ζεσταθεί.

Ο Αντώνης ξαγρυπνάει, η καρδιά του κόμπος
μια νύχτα τη σημαία χαιρετά,
ζητάει την άδεια, την παίρνει μόνος
πηδάει το σύρμα, στο σπίτι του πετά.

Δεν πρόλαβε το τραίνο για να πάρει
τον πιάνουνε στου δρόμου τα μισά,
συνάδερφοι τον πάνε με καμάρι
Χριστούγεννα ο Αντώνης στην ΕΣΑ.