Έφυγες και με ξέχασες
κι ας πήρες τόση αγάπη από μένα,
κοιμάσαι σ’ άλλη αγκαλιά,
τα λόγια μου και τα φιλιά
για σένα τα κρατάω διπλωμένα.

Άνθρωπο δικό σου αν με θεωρούσες
για να δεις τα κάνω θα τηλεφωνούσες.
Άνθρωπο δικό σου αν με θεωρούσες
για να δεις τα κάνω θα τηλεφωνούσες.

Έφυγες και με ξέχασες
κι οι νύχτες σαν μαχαίρια με πονάνε,
φοβάμαι πως δεν μ’ αγαπάς,
ποτέ δεν μου τηλεφωνάς,
χιλιάδες τέτοιες σκέψεις μου περνάνε.

Άνθρωπο δικό σου αν με θεωρούσες
για να δεις τα κάνω θα τηλεφωνούσες.
Άνθρωπο δικό σου αν με θεωρούσες
για να δεις τα κάνω θα τηλεφωνούσες.