| |
 | Ιδανικοί αυτόχειρες - 1975   |
| | |
Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους,
διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους.
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία.
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων,
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων.
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση,
τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε,
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει.
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει.
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα,
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος,
«όλα τελείωσαν» ψιθυρίζουν «τώρα»,
πως θ’ αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Δημοφιλία: 100% (9 ψήφοι)
Αναγνώσεις: 22682
Σχόλια: 9
Αφιερώσεις: 0
| | | | | | | |
| | |  επισκέπτης @ 30-09-2005 |
|
Antony Smyrnios
27-04-2023 13:52 | 1975 Χρήστος Λεττονός Columbia – 2J 064-70189 LP''Τετραλογία''
1978 Νίκος Ξυλούρης Columbia – 14C 062-70858 LP''Σάλπισμα'' Μουσική Λουκάς Θάνος | μουσόφιλος
30-05-2018 02:17 | Το ποίημα Ιδανικοί Αυτόχειρες περιέχεται στη συλλογή Ελεγεία και Σάτιρες, που εκδόθηκε το 1927, κι έχει ενταχθεί στην ενότητα Σάτιρες.
Η σχεδόν τελετουργική προετοιμασία της αυτοκτονίας, που δίνεται απ’ τον ποιητή με παραστατικότητα ικανή να προκαλέσει την εντύπωση πως κι ο ίδιος έχει επιχειρήσει ή έστω έχει σκεφτεί πώς θα ήταν οι τελευταίες στιγμές ενός αυτόχειρα, δε φτάνει στην κορύφωση της τραγικότητας, καθώς η ένταση του ποιήματος υπονομεύεται απ’ τον καταληκτικό στίχο. Η βεβαιότητα που έχουν κατά βάθος οι «ιδανικοί» αυτόχειρες πως θ’ αναβάλουν την ύστατη στιγμή, αντιτάσσει τη ματαίωση της αυτοκτονίας στο όλο δραματικότητα και αποφασιστικότητα κλίμα της προετοιμασίας, δικαιώνοντας έτσι το ειρωνικό στοιχείο του τίτλου.
Οι ιδανικοί αυτόχειρες δεν είναι εν τέλει εκείνοι που βρίσκουν μέσα τους την απαιτούμενη δύναμη για να θέσουν τέρμα στη ζωή τους, αλλά εκείνοι που «παίζουν» με την ιδέα του θανάτου τους, χωρίς ωστόσο να έχουν το αναγκαίο ψυχικό σθένος για μια τόσο ακραία πράξη.
Ο ίδιος ο ποιητής, που θα δώσει τέλος στη ζωή του στις 21 Ιουλίου του 1928 στην Πρέβεζα, έχει ήδη από το χρόνο έκδοσης της τελευταίας του συλλογής αναμετρηθεί με την ιδέα του θανάτου∙ έχει αντιληφθεί ήδη πως ο φόβος του θανάτου, ο τελευταίος και πιο ισχυρός φόβος του ανθρώπου, είναι υπεύθυνος για την ταραχή και την πικρία που συχνά δηλητηριάζει τη ζωή και τη σκέψη των ανθρώπων και τους στερεί την πλήρη απόλαυσή της.
Ως προμετωπίδα της συλλογής του θα θέσει τους ακόλουθους στίχους από το De rerum natura του Λουκρήτιου: Et metus ille foras praeceps Acheruntis agendus funditus humanam qui vitam turbat ab imo. [Και πρέπει να διωχθεί μακριά, με το κεφάλι πρώτο, εκείνος ο φόβος του Αχέροντα (= του θανάτου), που συθέμελα ταράζει την ανθρώπινη ζωή από τα βάθη].
Ο φόβος του θανάτου είναι, βέβαια, όχι μόνο το στοιχείο που εμποδίζει συχνά τους ανθρώπους να χαρούν απόλυτα τη ζωή τους, αλλά και εντελώς αντίστροφα ο μόνος λόγος που κάποιοι άνθρωποι παραμένουν στη ζωή, καθώς δεν έχουν τη δύναμη να ξεπεράσουν αυτόν τον ύστατο φόβο και να κάνουν το πέρασμα στην ανυπαρξία. Κι είναι αυτοί οι άνθρωποι, οι άνθρωποι που δε φτάνουν την απελπισία τους ως το τέρμα, οι ιδανικοί αυτόχειρες που αναβάλουν την τελευταία στιγμή, οι οποίοι δέχονται την ειρωνεία του ποιητή [https://latistor.blogspot.com] | gkremistis
07-09-2012 12:41 | Το έχει ερμηνεύσει κι ο Νίκος Ξυλούρης. | nikosprimal
14-05-2011 06:53 | ...τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει
| Αμελλή
04-03-2011 17:13 | Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το,
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει,
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει. . . | ORLANDINA
21-08-2010 09:13 | ::sad.:: | djcostas
19-04-2006 | Πρέβεζα σου έρχομαι... | Ανώνυμο σχόλιο
11-11-2005 | k si o tragikos aftoktonos | Ανώνυμο σχόλιο
10-10-2005 | ... η νοσταλγία των ουρανών, η ερημιά των τόπων..... |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
