Σβήνουν τ’ αστέρια στον ουρανό
φεύγει η νύχτα κι αργοχαράζει καινούρια μέρα.
Έχεις πια φύγει και ξαγρυπνώ
με τ’ άρωμα σου που με τυλίγει μες στον αέρα.

Ένοχες νύχτες εγώ κι εσύ
αγάπη άνομη, κλεμμένη,
ένοχου πάθους γλυκό κρασί
γλυκό μεθύσι που αρρωσταίνει.
Ένοχες νύχτες εγώ κι εσύ.

Σβήνουν τ’ αστέρια στον ουρανό
ακόμη μια ένοχη νύχτα έχει περάσει.
Έχεις πια φύγει μα εγώ πονώ
της αμαρτίας η αγωνία μ’ έχει γεράσει.

Ένοχες νύχτες εγώ κι εσύ
αγάπη άνομη, κλεμμένη,
ένοχου πάθους γλυκό κρασί
γλυκό μεθύσι που αρρωσταίνει.
Ένοχες νύχτες εγώ κι εσύ.