Θυμάσαι οντε σμίγαμε
Στη βρύση στο νομπέτι
Και θα σε πάρω σου 'λεγα
Αμέτι μουχαμέτι

Στην ίδια στάμνα το νερό
Εβάναμε απ' τη βρύση
Κι ο εις κι ο άλλος του σεβντά
Το δέντρο να ποτίσει

Κι απής η στάμνα γέμιζε
Μου 'λεγες μη μ' αφήσεις
Τα μου πενες και μου ταξες
Να μη ξελησμονήσεις

Μα οι καιροί περάσανε
Και στέρεψε η βρύση
Και του σεβντά μας το δεντρό
Αφήσαμε να κεντήσει

Και σ' άλλη αγκάλη ο καθ' εις
Τα όνειρα μας ζούμε
Όμως τση βρύσης τη φιλιά
Ποτέ μας δε ξεχνούμε

Ετσά 'ναι λένε ο έρωτας
Αρχίζει και τελειώνει
Κι απ' αγαπά και δε ξεχνά
Μέρα τη μέρα λιώνει

Και ζει με την ανάμνηση
Και το καημό στο μπέτι
Πως μιας παλιάς θα κουβαλεί
Φιλιάς το καμπαέτι

Κι άμα απ' τη βρύση η στράτα σου
Καμιά φορά σε βγάλει
Στάσου και πες δε σου ξεχνώ
Αγάπη μου μεγάλη