Χριστέ μου και πως νταγιαντώ έτσα σεβντά μεγάλο
που τη θωρρώ και δε μπορώ να κάμω ένα ζάλο

Φωθιά κεντά στο μπέτι μου και τη καρδιά μου λιώνει
μα γίνεται η αγάπη σου νερό και με γλιτώνει