Τη μάσκα μου σας δείχνω. Προχωρώ...
Σπόρος που πάει το φως να συναντήσει,
το πρώτο βήμα σ’ άγνωστο χορό,
κι άνεμος σε βρεγμένο κυπαρίσσι.

Τη μάσκα μου σας δείχνω. Τη φορώ
σαν κάτι που ζητά να σας θυμίσει
του σκοτεινού καθρέφτη τον καιρό,
τη φλόγα π’ όλο σβήνεται στη δύση

Τη μάσκα μου σας δείχνω, την πληγή
-καρδιά πάντα στο μέρος που πετρώνει
το παρελθόν, τη στάχτη, την οργή
σκιάς π’ ανθεί στ’ ονείρου το σεντόνι

Μονάχος, με τα χείλη της ερήμου,
και πώς ν’ αποκριθώ με τη φωνή μου;