Εις μνήμην
της έξοχης φαντασίας εις μνήμην
της άλλοτε φωνής της Μαρίας
Των αληθινών της δακρύων
και που τόσα χρόνια φυλακής
δεν την ελύγισαν.

Εις μνήμην των εφηβικών στίχων
των γραμμένων τοίχων εις μνήμην
της διαφώτισης στο Υπόγειο
εις μνήμην
της αθωότητας στο απόγειο.

Εις μνήμην της φλογερής ανάμνησης
Παναγιά μου που είσαι
το χνούδι του φιλιού
της θάλασσας κατάρτι,
με το μαντήλι σου λεκέδες σκοτωμένο αίμα
τρελό ξεπόρτισμα του αέρα.

Χόρευε χόρευε στα περασμένα
μνήμη που ξετινάχτηκες,
πουλί στο βόλι
Ήτανε μεθυσμένοι όλοι
όταν με ζωγραφίζανε σαν
το φλουρί στο πιάτο.