Κομμένα πόδια βαδίζουν ανάποδα
και τότε ακούς τον αντίλαλό σου
αργότερα μαζεύεις λιωμένα δόντια

Αυτό σημαίνει πέφτουμε στο στόμα
του πιο ηλιοφώτιστου γκρεμού
τα σκοτωμένα μάτια μου άνοιξαν
εν τέλει βρέχει ο ουρανός μπογιά

Τα χρώματα τα ρουφώ απ’ τη μύτη
αίμα δεν έχει σήμερα –ορκίζομαι–
έχει χιλιάδες εκτυφλωτικά κύτταρα
και μονάχα μια σπασμένη αρτηρία
που έκλεισε άρον άρον και αυτή

Η αξονική του κόσμου είναι έτοιμη
περιμένω την εκτύπωση κι ύστερα
θα ξεκοκαλίσω όλα μου τα ποιήματα