Οι ποιητές συνήθως πλέον μοιάζουν
με αργόσχολους επιβάτες
αστικών λεωφορείων.

Δίπλα στ’ ανοιχτά παράθυρα καθισμένοι
Βυθισμένοι στις σκέψεις τους
Χαζεύουν τα τοπία που φεύγουν
Ταξιδεύουν με τις μυρωδιές των γυναικών
Σοκάρονται καμιά φορά απ’ το θέαμα κάποιου άστεγου
Και γράφουν
γράφουν
γράφουν.

Ποτέ δε φαίνεται να τους ενδιαφέρει
Ποιος είναι στο τιμόνι
Και ποιος ο προορισμός.