Οι άνθρωποι που περνούν από το σπίτι ανήκουν στην μοναξιά μου.
Άντρες, γυναίκες, παιδιά, όλοι τους συνδέονται με τη νοσταλγία μου.
Περπατώντας αργά στον κήπο, αναμνήσεις
του Regent's Park και Kew Gardens με γαργαλάν.
Με κάνουν πιο επαρκή για τον εαυτό μου.
Είμαι τόσο μόνος που οι πόροι μου με μαρτυρούν.
Όταν η ημέρα στραγγίζει το φως της, προσπαθώ να σβήσω
τους αντικατοπτρισμούς της νύχτας σε ποιήματα που αγρυπνούν
στην απομάκρυνσή μου από το δώρο της ζωής.