Θεέ μου, ευλόγησε
τον Καπετάνιο
ο κόσμος του, εκεί που το πόδι βουλιάζει
και θαύμα δεν υπάρχει.
Ευλόγησε
τους Αξιωματικούς και τους Μηχανικούς
που γέρνουν στον αέρα με κουρασμένο βάρος,
παραμάνα τους η θάλασσα.
Θεέ μου, ευλόγησε
τον Ασυρματιστή
που ψάχνει για φωνή
στη σάρκα της σιωπής.
Ευλόγησε αυτόν τον τύπο,
τον Λογιστή
δημιουργό περισοτέρων πατεράδων
απ’ ότι ο δικός του.
Θεέ μου, ευλόγησε
τον Μαραγκό
που μεθυσμένος βλέπει το ηλιοβασίλεμα θυλή μαστού
και νηφάλιος σκέβρωμα.
Ευλόγησε
τον Λοστρόμο, τους Ναύτες, τους Λιπαντές και τους Καθαριστές
που κάνουν ακάματες προσπάθειες να κρατήσουν ανέπαφη μια εικόνα με άρωμα γυναίκας.
Ευλόγησε
τους Καμαρότους και τον Μάγειρα
που ξεφλουδίζουν ένα συμβάν
από την τελευταία απουσία.
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό,
ευλόγησε το δεκαεξάχρονο ναυτόπαιδο Δημήτρη απ’ την Οργάνη
που τον χαρακτήρα του πρέπει να τραχύνει
ταίριασμα με τα τραχιά του χέρια
και να υπάρξει δίπλα σ’ όλα
και κοντά στο τίποτα.