Μ’ έπιανε δε μ’ έπιανε το βράδυ
Κοιτούσα τον ορίζοντα κι έστριβα το πιάτο
διάγραμμα να εντοπίσω δορυφόρου
που μία εμφανίζεται και μία χάνεται,
μαστίγωνε ο άνεμος και δε λυγίζανε τα δέντρα μόνο
μα και τα σπίτια, μάκραινε το πανανθρώπινο
και το μαρτύραγαν οι κοφτές κουβέντες
κι οι προς τα πίσω τραβηγμένες όψεις.
Πάρκαραν
και κοίταζα που κοίταζαν αν γύρω τους
υπάρχει αύριο, ήταν η στιγμή που σάστισα:
δυο- δυο τα σπίτια να τ’ αρπάζουν οι θεοί
με μία ζυγισμένη κίνηση
ζάρια να τα παίζουν στις παλάμες τους
Ποιοι θεοί;
Μεμιάς καρφώνω τον ορίζοντα πιο χαμηλά,
λύσσαγε και κρύωνα − με μία κίνηση
το πιάτο τέρμα έστριψα ανατολικά
μπιπ μπιπ [κσσς] μπιπ μπιπ [κσσς] − δεν ήταν οι θεοί
του Μόχθου τα χίλια χέρια ήταν – έπαιζαν
με τις χούφτες τους τα σπίτια − φυσικά
κι επέλεγαν ποια σπίτια θα ρίξουν στο έρεβος −

Πάνω στη ταράτσα μ’ έπιανε δε μ’ έπιανε το βράδυ