Θρυμματισμένη ανάμνηση
Μες στον καθρέφτη του καιρού
Θρυμματισμένο χαμογέλιο
Στα μάτια σου στα μάτια μου
Σβήνει η πανάρχαιη χαρά.
Ω τι ανωφέλευτη σπονδή
Απ’ το ποτήρι της ζωής
Στην πέτρα της αγάπης.

Θρυμματισμένο χαμογέλιο
Πόσοι αβασίλευτοι καϋμοί
Πόσα ιμάτια πορφυρά
Τι περιδέραια θλίψης.
Ποιος θα περάσει δύο φορές τα ίδια νερά;
Βρήκαμε κ ά τ ι να πιαστούμε.

Δεν μπορεί
Οι σάλπιγγες θα ηχήσουνε το πάρσιμο
Της Ιεριχώς
Με το βασίλεμα.