Οι άνθρωποι μιλούν με κλισέ πολλές φορές.
Και μοιάζει ψεύτικη η αλήθεια όταν σου λέω:
«Tα κύτταρά μου είναι γεμάτα από τις λέξεις και τις σιωπές σου.»
Κι όμως είμαι εγώ που μοιράζομαι την αγάπη μου.
Αγάπη μου,
εκείνη ερωτεύεται τις λέξεις σου;
Τις φυλάει σαν κάτι πολύτιμο;
Αφουγκράζεται τη θλίψη που φωλιάζει μέσα στους στίχους σου;
Θα άντεχε αν ήξερε και την άλλη όψη των πραγμάτων,
ή θα έσπευδε να σε τεμαχίσει
και να πάρει το μερίδιο που της αναλογεί;
Εγώ, βλέπεις, σαν άλλη Γκρούσα,
επιλέγω κάθε φορά να διαφυλάττω την δική σου ακεραιότητα
παρά να γαληνεύω την αιώνια μοναξιά μου.