Τη μέρα αυτή την νιώθω Κάρδινη
Ένα τριαντάφυλλο θα έλεγε κανείς ζωσμένο σε καρδιά
Σαν πατώντας σε κάτι άμορφο να χτίζεις την άσφαλτο
Γαλάζια, μπλε και πιο μπλε
Μια Μαίρη, μια νύφη, μια αδερφή,
Ημέρα Κάρδινη,
Μια μετρημένη ημέρα
Βαθιά καθισμένη, βαθιά καλλιεργημένη

Όλες αυτές οι κάρδινες μέρες
Είναι πάντοτε Μεγάλες Δευτέρες
σαν υπόγεια σμήγματα μέσα στο χώμα.
Εκεί εσύ κάτω απ’ τα σμήγματα
Με το αδέξιο χαμόγελο
Με το υγιές στόμα
Χαρούμενος και πάμπλουτος
Μέχρι ν’ ανέβεις την ουράνια σκάλα της Κυριακής
Να γίνεις παγωμένος ανθός
Και μάγος της Αγνής Θύρας