Από διάλυση μαγαζιού
διαλαλούσε περήφανα ο πωλητής
και πέφταν πάνω οι πελάτες
με ορμή σαν ύαινες
ενώ εκείνος στην άλλη άκρη της πόλης
ένιωθε να του ξεσκίζουν τις σάρκες
καθώς κοιτούσε την σκονισμένα τζαμαρία
και θυμόταν την πρώτη μέρα
πως τα εμπορεύματα αστράφταν στις προθήκες
μαζί με τα όνειρα του
κι όπως έπεφτε ο ήλιος
αίμα κυλούσε απ'το ενοικιαστήριο
μέχρι το παρκάκι που έπαιζε τότε παιδί
και δάκρυα κύλησαν απ τα μάτια του
κατακόκκινα
ώριμα νεράντζια
που άρχισαν να κατρακυλούν στον δρόμο
κάτι παιδιά τα βρήκαν
κι άρχισαν να παίζουν
μέχρι που χάθηκαν στο βάθος του δρόμου
τα είδε
χαμογέλασε με πίκρα
και χάθηκε κι αυτός
κατά το δειλινό.