Αφού τον φώναξε μ’ όλα τα ονόματα,
των ξενιτεμένων της οικογένειας
έφτασε ασυναίσθητα και στο δικό του,
μα αυτός, μ’ άλλο όνομα πια ήτανε γνωστός.

Κι ενώ ετοίμαζε τ’ αγαπημένο του φαϊ,
ένας λυγμός της ξέφυγε στη γέμιση,
ή που ξέχασε ότι έβαλε αλάτι,
ή που `ταν αλμυρό το δάκρυ
και βγήκαν πεντανόστιμα τα ντολμαδάκια.

Ύστερα έφαγε μόνη στην τραπεζαρία.

Ποιος να γευτεί και σήμερα
τη σπεσιαλιτέ της;
Τι νόημα έχει πια η νοστιμιά;

Απ’ της κουζίνας τους υδρατμούς
για λίγο δραπετεύει
και με το τάπερ παρευθίς
καρφί για τα "Γρανάζια της ζωής"
προς την Καμάρα.

Η παλάμη της ζητιάνεψε το χάδι,
των άλλων το φαϊ,
κι όλοι μαζί από "άλλοι άνθρωποι",
έφαγαν απλά σαν άνθρωποι.