Κάποια λευκή νύχτα
ολόκληρος ο κόσμος
θα γίνει μια συρραφή
του υποσυνείδητου
ένα αερόστατο θλίψης
ψηλά στην ανυπαρξία

Μπαίνοντας στην άνοιξη
είναι φρικτό να μην ακούς
πουθενά το όνομά σου
ωστόσο όταν τα ποδήλατα
πέσουν απ’ τον ουρανό
είναι η κατάλληλη ώρα
για να βρεις αναδόχους

Κι όταν γράψεις το ποίημα
μετά μπορείς να συστηθείς