Βροχή καρυκεύει τη βραδιά.
μια κρύα μέρα – από κάθε άποψη –
έφτασε στο τέλος.
Το θερμόμετρο στον τοίχο καυχιέται
για τους είκοσι βαθμούς Κελσίου
(στο διάολο η χρηματαγορά!).
Ρίχνοντας μια ματιά γύρω
αντιλαμβάνομαι με πόνο
τι ανυπαρξία που είναι η μοναξιά.
Και πώς την διατυπώνεις;
Κοιτάζοντας τον εαυτό σου στον καθρέφτη;
Λες εις υγείαν στη σκιά σου;
Κάνεις πάλι ντους;
Μπορεί το νερό να σβήσει τη δίψα του κορμιού;
Ούτε η ποίηση ούτε η μουσική την κατευνάζουν.
Να καταφύγω στο σύστημα Μπράιγ
μήπως και νιώσω κάτι;
Γεννήθηκα από ένα αυθόρμητο κενό για να ζω
αποκομμένος από πράγματα και φίλους.
Γι’ αυτό είμαι ένας υπέροχος ηθοποιός!