Έφευγε
ο κορυφαίος χορευτής
ενός αόρατου θιάσου γελωτοποιών
παραμερίζοντας
τους ανθισμένους κλώνους του αισθήματος
Αργά δειλά απομακρυνόταν
σπέρνοντας ολόγυρα σιωπή

Χορεύοντας
μετεωριζόταν στο απόγειο της απόγνωσης
και της άγνοιας
ακροβατώντας στο σκοινί
της καθημερινής του τρέλας
πάνω από τον ποταμό του εφήμερου
και πλήθος άγρια πουλιά
καθίζανε στους γυμνωμένους ώμους του
σπαθίζοντας τις κορυφογραμμές του απείρου.

Ύστερα
πήρε να τρεκλίζει μέσα μου η σιωπή
παλλόταν γύρω η φυγή κι η μοναξιά
κι εκείνος μίκραινε
συρρικνωνόταν κι ολιγόστευε
ωσότου έγινε κηλίδα μελανή
σημάδι αδειανό
στην απεραντοσύνη του κυανού

Έπηξε
ολόγυρα το χάος
όπως στου φεγγαριού τη χάση
κι απόμεινε στη μεσιανή σελίδα του ναού
σ’ ένα σταυρό
ασήμαντη κηλίδα αίματος πηχτού

Κι ενώ
συλλογιζόμουνα την ηλικία των άστρων
ήχησαν των εκκλησιών οι κώδωνες
ανατριχιάσανε οι φθόγγοι
στις σελίδες του πενταγράμμου της σιωπής
και τα σημεία στίξης
κόμματα και τελείες
κάλυψαν τα κενά των κορυφογραμμών
και σχηματίστηκε
ο κύκλος του χορού των γελωτοποιών
στο φως το αχαμνό των αστεριών
– ο κόσμος τω καιρώ εκείνω
περιφρονούσε τους πλανόδιους πωλητές ονείρων –
και των τύψεων η δυνατή βροχή
κάλυψε τα έδρανα των θεατών
ο χώρος του θεάτρου άδειασε

Και πήρε
ν’ αραιώνει το σκοτάδι
και τα νερά γύρισαν πίσω
η αυλαία του θεάτρου έπεσε παταγωδώς
κι ο χορευτής
ο κορυφαίος του χορού
αόρατου θιάσου γελωτοποιών
αναδυόταν στη συνείδηση του καθενός
και μεταμορφωνόταν

Έγινε
άξαφνα εξώφυλλο
έγινε τίτλος και φιγούρα
περιεχόμενο και ήρωας
του άγραφου βιβλίου της ζωής μου

Έκτοτε
μπαινοβγαίνει στα οράματα
ωρών εφήβων
πλανόδιος πωλητής ονείρων υποπτεριδίων