Έλα να σεργιανίσουμε τον έρωτα.
Έτσι απλά
να πάμε,
δίχως τα «πώς» και τα «γιατί»
που κουβαλάμε.

|

Συχνά τις νύχτες δεν κοιμάμαι.
Φαντάζομαι πως ανοίγεις την πόρτα και μπαίνεις.
Έχεις λάγνο βλέμμα.
Χαϊδεύεις τα κόκκινα μαλλιά.
Μυρίζεις το σώμα μου.
Εγώ δεν κουνιέμαι.
Σκύβεις
μου φιλάς το λαιμό.
Μετά φεύγεις
σιωπηλός
όπως ήρθες.
Μα εγώ έχω την αίσθηση πως κάτι ψιθυρίζεις,
σαν όνειρο πως λες
«Μη σπαταλάς τις νύχτες σου, δε θα `ρθω.»