Βάλε κρασί και έλα κάθησε κοντά μου,
για ένα κόσμο ξεχασμένο να σου πώ.
Σε μια γωνιά δε μου ταιριάζει να σιωπώ,
να σου ανοίξω θέλω απόψε την καρδιά μου.
Να τραγουδήσω για όλα αυτά που αγαπώ.
Ακόμα γύρω μας υπάρχουνε παρέες,
που λένε αλήθειες και στα μάτια σε κοιτούν.
Ξέρουν τραγούδια που ματώνουν και πονούν.
Μιλούν για όνειρα και για ψυχές γενναίες,
που δρόμους δύσκολους διάλεξαν να διαβούν.
Γνωρίζουν ποια είν’ η αιτία που λυγίζεις
και σου απλώνουνε το χέρι τρυφερά.
Σου λεν’ “τα βάσανα του κόσμου αυτού πολλά”,
γι’ αυτό μη ντρέπεσαι που τώρα γονατίζεις.
Ντρέπεται μόνο αυτός που πάντα προσκυνά
| Το χέρι δώσμου κι έλα κάθησε κοντά μου
για ένα κόσμο ξεχασμένο να σου πώ
Σε μια γωνιά δε μου ταιριάζει να σιωπώ
Να σου ανοίξω θέλω απόψε την καρδιά μου
να τραγουδήσω για όλα αυτά που αγαπώ
Ακόμα γύρω μας υπάρχουνε παρέες
που λένε αλήθειες και στα μάτια σε κοιτούν
ξέρουν τραγούδια που ματώνουν και πονούν
μιλούν για όνειρα και για ψυχές γενναίες
που δρόμους δύσκολους διάλεξαν να διαβούν
Γνωρίζουν ποια είν’ η αιτία που λυγίζεις
και σου απλώνουνε το χέρι τρυφερά
σου λεν " τα βάσανα του κόσμου αυτού πολλά"
γι αυτό μη ντρέπεσαι που τώρα γονατίζεις
ντρέπεται μόνο αυτός που πάντα προσκυνά
Άσε με απόψε να καθησω εδώ κοντά σου
να τραγουδήσω για όλα αυτά που αγαπάς
όσους σε πλήγωσαν σταματά να μετράς
αγάπη μοίρασε και θα το βρεις μπροστα σου
αφού μπορείς να συγχωρείς και ξεχνάς
|
