Αφήγηση:
Αθήνα, ώρα μηδέν.
Καμιά δεκαπενταριά μαζεμένοι, πάρλα στην πάρλα,
κι αυτός με τα μαύρα γυαλιά έχει το λόγο.

Τραγούδι:
Φοράει τα γυαλιά τα σκούρα,
το βλέμμα του σκληρό και φλατ.
Ο άνθρωπός μας έχει κουλτούρα:
βιβλία, τέχνη και μπουάτ.

Μα προς Θεού, μα προς Θεού,
μας έχετε ζαλίσει.
Τα βασανάκια του λαού
ποιος θα τα τρα ,
ποιος θα τα τραγουδήσει;

Αφήγηση:
Αθήνα, ώρα δύο και τριάντα μετά τα μεσάνυχτα.
Η συζήτηση συνεχίζεται με βαρβαρότητα.
αυτος που σου φοράει τα γυαλιά τα μαύρα έχει πάλι το λόγο.

Τραγούδι:
Σβηστό τσιμπούκι και μαλλούρα,
συζήτηση ως το πρωί.
Ο άνθρωπός μας έχει κουλτούρα
και θα μας φτιάξει τη ζωή.

Μα προς Θεού, μα προς Θεού,
μας έχετε ζαλίσει.
Τα βασανάκια του λαού
ποιος θα τα τρα ,
ποιος θα τα τραγουδήσει;

Αφήγηση:
Χαράματα.
Η συνεδρίαση διακόπτεται.
Οι κουλτουριτζήδες εξέρχονται και η συνέχεια αύριο.