Εγώ λοιπόν ποτέ μου δεν σ’ αγάπησα
αγάπησα μιαν άλλη στο κορμί σου
και μια εικόνα ψεύτικη ζωγράφισα
εικόνα τόσο ξένη απ’ τη μορφή σου.

Εγώ λοιπόν ποτέ δε σ’ ερωτεύτηκα
στο πρόσωπο σου αγάπησα εμένα
μα στη ματιά σου μέσα πάλι δέθηκα
και βρήκα τα όνειρα μου εκεί κρυμμένα.

Τώρα λοιπόν στην ώρα της αλήθειας
που νιώθουμε γυμνοί μα τόσο ξένοι,
σβήνουν στο φως τα χρώματα της νύχτας
και το σκοτάδι τα όνειρα μας παίρνει,
κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει.

Εγώ λοιπόν στα παραμύθια πίστευα
και σ’ ένα παραμύθι σ’ είχα αφήσει,
σε κόσμους μακρινούς εγώ ταξίδευα
μαζί σου απ’ την ανατολή έως τη δύση.

Τώρα λοιπόν στην ώρα της αλήθειας
που νιώθουμε γυμνοί μα τόσο ξένοι,
σβήνουν στο φως τα χρώματα της νύχτας
και το σκοτάδι τα όνειρα μας παίρνει,
κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει.