Όλα αυτά που αγάπησα λαθραία,
μια σταγόνα στον ωκεανό,
όλα αυτά που χάθηκαν μοιραία
μια ρωγμή στου χρόνου το φτερό.

Μη ρωτάς για μένα πια τι κάνω,
πλοίο η καρδιά μου και κινά,
μη ρωτάς ποια είμαι, πού γυρνάω
έφυγα να πάω μακριά

Φύσα, καρδιά μου, φύσα
να ξεμακραίνω, να κυλιέμαι, να χαθώ.
Δίχτυα τα χρόνια βγήκαν
κι εγώ καράβι τσακισμένο στο βυθό

Φύσα, ψυχή μου, φύσα
και να κρατήσεις ανοιχτό λογαριασμό.
Ζήτα, καρδιά μου, ζήτα,
στεριά, λιμάνι που δεν έχει γυρισμό.

Λες και η καρδιά δεν ησυχάζει,
φτερουγίζει σαν αερικό,
λες κι ο κόσμος πια δε με τρομάζει,
χάρτινη ανέμη στο βυθό.

Μα είναι κάτι ώρες που πονάνε,
σα μαχαίρι δίκοπο, φριχτό
κι είναι κι οι γιορτές που δε χωράνε,
άλλη αναβολή, άλλο καημό.

Φύσα, καρδιά μου, φύσα
να ξεμακραίνω, να κυλιέμαι, να χαθώ.
Δίχτυα τα χρόνια βγήκαν
κι εγώ καράβι τσακισμένο στο βυθό

Φύσα, ψυχή μου, φύσα
και να κρατήσεις ανοιχτό λογαριασμό.
Ζήτα, καρδιά μου, ζήτα,
στεριά, λιμάνι που δεν έχει γυρισμό.