Ο διπλανός μου δεν υπάρχει.
Στη θέση του ένα άδειο χαμόγελο
μου γυρίζει την πλάτη.
Η τσάντα μου πεταμένη στο πάτωμα
περιμένει το μυαλό μου.
Δεν το ξέρει κανείς.
Σβήνω κι ανάβω τσιγάρα
σαν κάτι να μ' απασχολεί.
Δε μ' απασχολεί τίποτα.
Δεν το ξέρει κανείς.
Κρύβω τον αναπτήρα μου
ν' αποφύγω φιλόδοξους εμπρηστές.
Κάθομαι πάνω στα χέρια μου
και κοιτώ τα καινούρια μου παπούτσια
- φτηνά υποδήματα θαλάσσης.
Θα κολυμπήσω χιλιόμετρα πεζοδρομίου.
Αντί για μουσική
ο συναγερμός του διπλανού κτηρίου.
Το κλέβουν ή πήρε φωτιά.
Δεν το ξέρει κανείς.
Όλα τα βλέμματα
στρέφονται στο διπλανό μου.