Δεν υπάρχει σύνορο
ανάμεσα στο φως της μέρας και της νύχτας.
Τρίζει το σκαρί και οι ρεμβασμοί της πλώρης
συνέχεια αιωνιότητας.
Η ψυχή μου καυτός ανεμοστρόβιλος
υπόσχεται το τίποτα.

Εγώ που τόπους είχα ονειρευτεί
όπου τ’ άλογα ξέφρενα τρέχουν
στα γλιστερά μονοπάτια του ήλιου
σ’ άρματα κι άμβωνες
το κορμί μου στα ύψη οραματίστηκα.
Κι όμως τις μέρες μου ταχτικά τελείωνα
εκεί στο πατρογονικό πηγάδι
με τα πρόσωπα και τα πράγματα τα αυλής
μαζί μου χρόνους πολλούς σβησμένους.

Χάνεται η ομορφάδα των βουνών
όταν τόπο δεν έχεις υψηλό να δεις!
Το ρόλο υποδύθηκα του σύννεφου
που δε θα φέρει ποτέ ευλογία.