Ποια είναι τελικά αυτή η «υγεία»;
Αυτή που ψάχνει ο ασθενικός κοσμάκης
στα νοσοκομεία;
Τι είδους φάρμακο χρειάζεται για να επέλθει;
Είναι άραγε το χάπι της αγάπης ικανό
για να την έχεις;

Τα τάματα στην Παναγιά που ξέρει
απ’ του Χριστού τα πάθη;
Θα σου προσφέρουν γιατρειά
ή θα’ σαι στο κρεβάτι;

Για αυτή την ευρωστία μου ρωτώ απορημένος.
Δεν είμαι αδιάκριτος, μονάχα ντροπιασμένος.
Αλλά είναι βλέπεις και πολλοί αυτοί που ξεψυχάνε.
Και εκείνοι που παιδεύονται
μα δεν το μαρτυράνε.

Ψάχνω εκείνο τον γιατρό
που δεν κρατά τεφτέρι.
Στοίβες δεν φτιάχνει με λεφτά
στου αρρώστου το καρτέρι.
Ψάχνω ουσία που μπορεί μικρόβια να σκοτώσει.
και κάθε είδους στεναγμό να τον ισοπεδώσει.

Φοβάμαι θα ’ρθει η ώρα μου
χαμπάρι δεν θα πάρω.
Και ας έχω την ελπίδα μου
μήπως την σκαπουλάρω.