Ό,τι δε σου είπα

το έγραψα σε μικρά σημειώματα

που έστειλα με τον ταχυδρόμο της θάλασσας.

Πράσινο μπουκάλι.

Δεν φοβήθηκαν κύματα και φουρτούνες

λόγια και λέξεις σφραγισμένα

με κερί και έρωτα.

Σ’ τα έστειλα όλα.

Όλα αυτά που με έκαναν να ζω.

Τη μουσική της φωνής μου

και το τραγούδι που με βασάνιζε πάντα…

Για σένα όλα. Απλά και ειλικρινά.

Μα και τον εαυτό μου

στο μπουκάλι ταχυδρόμο θα έκλεινα,

μικρός και ανάλαφρος στη σκέψη σου,

προστατευμένος με τις λέξεις.

Πότε θα φτάσει ο ταχυδρόμος,

ούτε εγώ ρώτησα.

Το ταξίδι

έχει το δικό του ημερολόγιο.

Πράσινο υγρό της προσμονής

και οι δρόμοι απέραντοι.

Πράσινο.