Θόλωσαν τα μάτια.
Είναι η βροχή, είναι οι ατμοί
που ξαμολά η γη
όπως η μυρωδιά
του φαγητού του αγαπημένου
που μόλις έφτιαξε η μητέρα.

Μα και τα δέντρα
τινάζουνε τα βλέφαρά τους
τα καταπράσινα
να πέσουν δάκρυα
όπως της νύφης τη μέρα του γάμου.

Χτενίζουν τα μαλλιά τους τα πουλιά
καθρεφτισμένα στου ήλιου της ακτίνες
με τη φροντίδα την ίδια
των ερωτευμένων εφήβων
στο πρώτο ραντεβού τους.

Εγώ χαμένος ακόμη περπατώ
χωρίς να νιώθω
αν είμαι πιο πολύ βρεγμένος
στα ρούχα ή στη ψυχή.