Πες μου πώς γίνεται
κι απόψε αφού δεν είσαι εδώ
να ’σαι συνέχεια παντού
μες στο δωμάτιο
φωτογραφία στους τοίχους
άστρο μαγικό που δε σβήνει

Σβήνω μηνύματα και λόγια σου
στο κινητό μα μένει η οθόνη
αναμένη βλέπω τον αριθμό
παίρνω ξανά δεν απαντάς
μονοτονία κενό καυτό καμίνι

Και ζω για σένα για σένα για σένα
ότι κι αν κάνω όλα για σένα για σένα
μηνύματα σβησμένα φιλιά μεθυσμένα
που ακόμα καίνε

Και ζω για σένα για σένα για σένα
ότι κι αν κάνω όλα για σένα για σένα
σαν γράμματα σκισμένα σαν λόγια σπασμένα
που ακόμα κλαίνε

Πες μου πώς γίνεται
να μην περνάει ούτε λεπτό
να σταματάν τα ρολόγια
να κολλάει το μυαλό
στα βράδια εκείνα που
μιλούσαν όλα τα σ’ αγαπώ
στα δυο σου μάτια

Βγαίνω τα βράδια μες στα μπαρ
να πιω να ξεχαστώ
μα νιώθω πάλι τη ζάλη και
το σώμα μισό
τί έχει γίνει κι έχει
μείνει τ’όνειρό μου μισό
χίλια κομμάτια

Και ζω για σένα για σένα για σένα
ότι κι αν κάνω όλα για σένα για σένα
μηνύματα σβησμένα φιλιά μεθυσμένα
που ακόμα καίνε

Και ζω για σένα για σένα για σένα
ότι κι αν κάνω όλα για σένα για σένα
σαν γράμματα σκισμένα σαν λόγια σπασμένα
που ακόμα κλαίνε

Κι όσο προσπαθώ
να’μαι πάλι εδώ
πάντα κάτι λείπει
χάνω τον ρυθμό
με τραβάνε κοντά σου
της καρδιάς μου οι χτύποι

Και ζω για σένα για σένα για σένα
ότι κι αν κάνω όλα για σένα για σένα
μηνύματα σβησμένα φιλιά μεθυσμένα
που ακόμα καίνε

Και ζω για σένα για σένα για σένα
ότι κι αν κάνω όλα για σένα για σένα
σαν γράμματα σκισμένα σαν λόγια σπασμένα
που ακόμα κλαίνε